Lajme nga Bota

Do not dream of happiness ... Is there a truth and how is it achieved?

Do not dream of happiness ... Is there a truth and how is it achieved?

By Arthur C. Brooks

In his American "notes" of 1851, Nathaniel Houthorn wrote: "Happiness in this world comes by chance. "If we make it the object of a deliberate search, it would lead to a hopeless search for something unattainable."

This is essentially a reformulation of the "happiness paradox" of the Stoic philosophers: to achieve happiness, we must strive not to achieve it. Various scholars have tried to verify this claim.

For example, in 2011, researchers wrote in the journal Emotion that under conditions of low stress, giving importance to achieving happiness was associated with a worse mood, less emotional well-being, and more pronounced symptoms of depression.

This will seem to confirm the paradox of happiness: so thinking about it makes it more difficult to achieve. But there are also alternative explanations. For example, unhappy people may say that they "value happiness" more than they already have it, just as hungry people value food more than those who are already full.

In particular, just because you want to be happier does not mean that you are trying to be happier. Just think a little about your friends who complain every day about their work, but on the other hand never try to find another job.

No one doubts that they want to be happier, but for some reason they are not doing what is necessary to improve their condition. This is not any proof that they can not become happier, or that it is their desires, which are greatly lowering their mood.

The truth is that happiness requires effort, not just a desire. In case you do not take steps to start a better journey, focusing only on our dissatisfaction, and wanting things to be different in life, is a recipe for no happiness.

But if we make an effort to understand human happiness, draw up a plan to apply what we learn in our lives, understand and share with others what we have learned, happiness will come almost certainly.

When it comes to happiness and without happiness, people often confuse reflection on the same things with self-awareness. For psychologists, in the first case it is about "repeated thoughts about oneself", without using new knowledge. Many studies show that this can exacerbate bad thoughts and deepen depression, because it strengthens our negative emotional status quo.

Anasjelltas, vetë-ndërgjegjësimi –të kushtuarit vëmendje proceseve tona të mendimit – çon në njohuri dhe zbulime të reja. Një studim i fundit i botuar në Shtetet e Bashkuara nga “Proceedings of the National Academy of Sciences”, arriti në përfundimin se vetë-ndërgjegjësimi na lejon që t’i identifikojmë shpërqendrimet dhe sinjalet emocionale, dhe ta ridrejtojmë trurin tonë në një mënyrë më produktive.

Në thelb, studimi i mendjes sonë, drejtpeshimi i mënyrës për ta përmirësuar lumturinë tonë, analizon ankthet dhe konfuzionin tonë mendor, dhe i shndërron ato në plane reale për përmirësimin e jetës tonë. Për të dhënë një shembull, le të imagjinojmë sikur sapo ka mbarruar marrëdhënia juaj me dikë.

Nëse do të mendoni vazhdimisht për rrethanat e dhimbshme, sitë shihnit vazhdimisht gjithmonë të njëjtën video për orë dhe ditë të tëra, kjo është pikërisht ripërtypja e të njëjtave gjëra të së kaluarës. Por për ta thyer këtë rreth civioz, dhe për të filluar procesin e introspeksionit, është e nevojshme që ta shoqëroni kujtesën e dhimbshme me pyetje të thella. Për shembull:“A është ky një model i përsëritur në jetën time? Dhe nëse po, pse?”. “Nëse do të kisha mundësi ta rijetoja, çfarë do të bëja ndryshe?”. “Çfarë mund të lexoj për të kuptuar më mirë atë që sapo kam provuar, dhe ta përdor atë në mënyrë konstruktive?”

Vetë-ndërgjegjësimi i zhvendos ndjenjat e pakënaqësisë nga funksionet reaktive të trurit tonë tek ato ekzekutive, të cilat na lejojnë t’i menaxhojmë ndjenjat përmes veprimeve konkrete. Vetë veprimi është jetik në këtë situatë. Ekziston një anektodë e vjetër, me një burrë që i kërkonte Zotit çdo ditë që ta bënte atë të fitojë lotarinë.

Pas shumë vitesh lutje, ai më në fund merr një përgjigje nga qielli:”Ejani të më takosh” i thotë Zoti “Por bli të paktën një biletë!”. Nëse duam lumturi, të menduarit se përse nuk e kemi atë, dhe kërkimi i informacionit se si ta arrijmë atë, është një fillim i mirë. Por nëse nuk e përdorim atë informacion, është sikur të mos blejmë një biletë.

Unë e kuptoj se kjo është më lehtë të thuhet sesa të bëhet. Kur jemi të lumtur, ne inkurajohemi të veprojmë. Ndërkaq pa lumturia na nxit shpesh të izolohemi më një qoshe. Dhe mënyra për t’i luftuar të gjitha këto, është të bëjmë të kundërtën e asaj që do të dëshironim: kur jemi të palumtur, duhet të mos mbyllemi në shtëpi duke parë filma dramatikë.

Është më mirë të ushtroheni fizikisht, të telefononi miqtë në kohë nevoje, dhe të lexoni mbi lumturinë. Kështu do t’iu lindë dëshira të veproni. Pasi të reflektoni (por jo të ripërtypni të kaluarën), të mësoni, veproni dhe të merrni shpërblimin e lakmuar, është koha ajo që do të sigurojë që përfitimet tuaja të mos jenë të përkohshme.

So that we do not simply return to a state of hope. The key is to share our new knowledge with other people. When we do this we become happier, we convince others but also ourselves. Sharing the secrets of happiness will make us happier because this is an act of love. And as we have already learned, love is generative: the more you give, the more you earn. / “Intenazionale” - Bota.al

* Tiranapost.al.