By Kimberley A. Strassel/ Accusations are flying from all directions as the forces of Barack Obama and Joe Biden have gone to war to find out who is most to blame for the Democrats' humiliating loss on Tuesday. As long as the left is pointing fingers, it might as well point one at the group that played the biggest role in its loss this election: the American media.
This is not the conventional wisdom, which says that the press's clear bias toward Democratic candidates is an in-kind contribution to the campaign. And no doubt, the media's relentless attacks on Donald Trump and the Republicans helped rally some undecided voters.
However, the push in favor of Kamala Harris & Co. came at a far greater cost: A fantasy narrative allowed Democrats to live in a world disconnected from the mood and concerns of the country.
Among the most damaging of these fantasies was the press's four-year assurance that Joe Biden was as clear as a cloudless sky. Even footage in June showing a confused president wandering aimlessly through the Group of Seven faced claims that the footage was "edited", "lacking context", "misleading". Only when the Trump-Biden debate made President Biden's condition undeniable did the media go on the offensive.
Then it was right back to recasting Ms. Harris — a presidential loser turned unpopular vice president — as a genius politician and savior of the Democratic Party. How it went, we saw!
In a world with a competent press, Mr. Biden's plight would have been front-page news, just in time for Democrats to face the uncomfortable (but manageable) reality of the necessary change they needed. The primaries would have produced a tested candidate, likely one less weighed down by Biden and his record. As Harris adviser (and Obama veteran) David Plouffe complains that Team Biden created a "hole" too "deep" for his deputy, don't forget the industry whose job it is to uncover and debunk political fabrications. But instead, the media wrote the novel "Joe Is Fine".
Sigurisht që demokratët janë të shokuar që humbën. Në një botë me një shtyp funksional, politikani që përpiqet të bëjë limonadë me inflacionin, krimin apo kaosin kufitar, merr një shuplakë si njeri pa lidhje me realitetin. Në botën Biden-Harris, shtypi e paraqiti versionin e tyre si ungjill. Katër vite, titujt këmbëngulën që amerikanët jetojnë në një nga “ekonomitë më të forta”. Shkalla e krimit po binte. Guvernatorët e shteteve të kuqe u angazhuan me “marifete” për të zmadhuar problemin e emigrantëve. Problemet më të mëdha me të cilat përballet vendi ishin klima, racizmi sistematik, aborti dhe të drejtat e transgjinorëve.
Fantazitë u mbajtën gjallë deri në zgjedhje. Edhe pse republikanët vunë në dukje rritjen e numrave të votuesve të rregjistruar, votimet e hershme të paprecedenta dhe ndryshimet e dukshme demografike, titujt këmbëngulnin se Kamala do të pretendonte fitoren mbi një valë grash në periferi që pëlqejnë abortin dhe Liz Cheneyn, portorikanët që dënojnë humoristët dhe djemtë e bardhë, të i impresionuar nga kapela e Tim Walz. Nuk është çudi që e marta ishte një surprizë. Amerika që votoi për zotin Trump nuk është shfaqur asnjëherë në këto media.
Demokratët tani përballen me një zgjedhje. Në njërën anë janë “pleqtë” e partisë, që po e pranojnë publikisht këtë humbje si një qortim të ashpër të votuesve ndaj politikave progresive. Ata po pranojnë se legjislacioni ishte një gabim, se partia është kulturalisht jashtë kontaktit me njerëzit. Ata shqetësohen për një riorganizim politik në rritje që kërcënon të ardhmen e partisë. Fakti që po i dëgjojmë këto zëra është një përmirësim krahasuar me tetë vitet e fundit.
Megjithatë, në anën tjetër janë arkitektët përparimtarë të kësaj rrëmuje, që tashmë po e arsyetojnë natën e disfatës, si një funksion të racizmit, seksizmit dhe dashurisë së supozuar të Amerikës me “fashizmin”.
Ato e arsyetojnë humbjen deri në gabime “taktike” – dështimi për t’i gjykuar votuesit pro-palestinezë, shpërndarja e gabuar e atyre që trokasin derë më derë, koha e gabuar në blerjet e reklamave.
Partisë i duhet thjesht një “mesazh” më i mirë i “arritjeve të saj historike”.
Nuk është për t’u habitur, media tashmë po ecën me këtë rrëfim të fundit, duke i ofruar sërish partisë një alternativë qetësuese ndaj realitetit të qartë, të dështimit të saj ideologjik. A do të qetësohen sërish demokratët? Nëse ata vërtet duan të rilidhen me votuesit, në një moment do t’u duhet të shkëputen nga fantazia.
Vetë media është vënë në provë të fortë këtë cikël zgjedhor, e shtyrë mënjanë nga podkasterët dhe influencuesit, të cilëve votuesit tani u besojnë më shumë, sepse ofrojnë realitet. Gati 50 milionë njerëz e kanë dëgjuar intervistën e Joe Rogan me zotin Trump, pasi ajo jepte një vlerësim më të saktë të pozicioneve të kandidatit të Partisë Republikane dhe shqetësimeve të vendit, sesa artikujt “lajme” për qëllimet “autoritare”, për të shkatërruar klimën, abortin, të drejtat, demokracinë.
The founders of the American state gave the press the honor of inclusion in the First Amendment, recognizing the vital role it plays in keeping politics on the rails of honesty. Industry is meant to stand guard over government – on both sides of the political spectrum – in the interest of the people. This work is essential – not just for transparency, but to provide politicians with ongoing checks on how their policies are fitting the nation.
When it fails in this watchdog role, the nation suffers, but so does the party that may experience the deception.
*This article was published by Bota.al and reposted by Tiranapost.al
