I moved to Europe to escape American policies and this is the bitter truth I discovered 4 years later
2024-12-05 10:14:35
TiranaPost
Lisa Bernardi/ It was June 2020 when I realized that I no longer wanted to live in the United States.
Riding out the pandemic in a guest bedroom at my parents' house, I spent the summer watching in horror as half the country protested the violent killing of George Floyd and the other half mysteriously seemed to celebrate it. Donald Trump was up for re-election, a race he seemed likely to win despite already being impeached. Rampant misinformation and denial about COVID-19 existed, even though it had killed over half a million people worldwide.
The highlight came when I was out shopping one day and drove past some children gathered in a corner of the neighborhood. All appeared to be under the age of 12. They waved banners in the air calling attention to Floyd's murder and hailed passing cars. An adult shot them with his phone. None of their parents, apparently, had cared to accompany the children.
I honked my horn as I drove past and as soon as I drove away I cried in the car.
Three months later, I was boarding a one-way flight to Spain with my dog and all the stuff I could fit into two large suitcases. I had decided that I was done with America. I was done watching people I considered close friends passionately defend harmful racist and misogynistic views, living under a government that I felt did not value my life as a woman.
If this is the kind of place the majority of the population wants to live in, I thought, let them have it. But I'm giving up.
However, soon after I left, I began to feel guilty that I had left behind many women who shared the same desperation as me but had no way out. I was lucky enough to have access to an EU passport (my father is Italian) and the financial means to leave. I was aware of the privilege I possessed.
When Donald Trump lost the November 2020 election, it should have brought some relief. It didn't happen. As a survivor of sexual assault, I was confronted with the idea that nearly half the country—my peers—had rallied behind a man who allegedly raped dozens of women and a 13-year-old child.
Unë kam shumë më tepër autonomi si grua në Spanjë sesa në të ashtuquajturën toka e të lirëve. Unë shkoj në farmaci një herë në muaj për të blerë kontrollin tim të preferuar të mbrojtjes nga një shtatzëni e paplanikfikuar, pa recetë; i gjithë procesi zgjat më pak se dy minuta, dhe unë paguaj rreth 4 dollarë për 28 ditë pilula. Kujdesi gjinekologjik, duke përfshirë testimin e IST-ve dhe ekzaminimin e kancerit, janë falas dhe lehtësisht të aksesueshëm. Nëse do zgjedh ndonjëherë të kem një fëmijë, unë dhe partneri im do të kemi të drejtë 16 javë pushim prindëror me pagesë. Falë të drejtave të arsyeshme të abortit, nuk do të më duhet kurrë të shqetësohem nëse do të më mohohet kujdesi për komplikacionet e shtatzënisë kërcënuese për jetën.
Zemra ime është e thyer për të gjitha gratë amerikane pas përmbysjes së ligjit “Roe kundër Wade”. Duke pasur vështirësi për të marrë një recetë bazë të kontrollit të lindjes përpara se të largohesha jashtë vendit, jam njohur me peripecitë që gratë detyroheshin të kalonin edhe përpara se ligji të rrëzohej. Si një viktimë 19-vjeçare e një përdhunimi të dhunshëm që më çoi në spital, Prindërimi i Planifikuar ishte rruga ime e vetme për kujdesin mjekësor të mëtutjeshëm. Dridhem kur mendoj se çfarë do të ndodhë me brezin e ardhshëm të grave ndërsa përballen me këto sfida.
Në vazhdën e protestave për përmbysjen e Roe kundër Wade, ideja që Trump të fitonte një mandat tjetër në 2024 dukej e pakuptueshme. Sigurisht, mendova, Amerika do të mblidhej rreth grave të saj në kohën e tyre të nevojës. Duke u akorduar në media të ndryshme globale, u ndje sikur e gjithë bota ishte në të njëjtën faqe; Një sondazh në Danimarkë, për shembull, tregoi se vetëm 7% e të anketuarve do të votonin për Trump dhe mbështetja e tij ishte vetëm pak më e lartë në 17% në Spanjë dhe 22% në Australi. Edhe sondazhet në Itali, aktualisht epiqendra e një lëvizjeje shqetësuese ekstremiste të së djathtës ekstreme në Evropën Perëndimore, e kufizuan mbështetjen për Trump në vetëm 24%.
Nuk e prisja të gaboja. Sigurisht që nuk prisja të shihja kaq shumë gra amerikane duke u zotuar verbërisht për besnikëri ndaj një administrate që haptazi synon të shtypë të drejtat e tyre.
“Unë do ta mësoj vajzën time se si të ndjekë me kujdes menstruacionet e saj. Do e mësoj rreth seksit të mbrojtur. Unë do t'i mësoj asaj për Zotin dhe mrekullitë e tij”, shkroi një shoqe nga vendlindja ime në mediat sociale mëngjesin pas zgjedhjeve të 2024-ës.
“Ndjekja e menstruacioneve dhe mësimi i mrekullive të Zotit nuk më ndihmoi mua, si një 19-vjeçare e përdhunuar dhe e tmerre tronditur në një dhomë urgjence,” i dërgova asaj mesazh privatisht. Ajo nuk u përgjigj.
Sa më shumë kohë kaloj duke udhëtuar nëpër botë, aq më shumë e kuptoj se Shtetet e Bashkuara ekzistojnë brenda një flluske - një flluskë që është infiltruar vazhdimisht nga dezinformatat nga Rusia që synojnë të shtyjnë më shumë votues drejt Trump. Amerikanët rrallë sfidohen të përballen me perspektiva që vijnë nga jashtë fushës së tyre të shikimit. Nacionalizmi shpallet si një virtyt, ndërsa globalizmi është një fjalë me 6 shkronja. Për dikë me këtë lloj botëkuptimi të kufizuar, propaganda mund të jetë e pamundur të dallohet nga e vërteta.
Një grua që pajtohet me ideologjinë e krishterë dhe ka fëmijë të shëndetshëm nga shtatzënitë e pakomplikuara, mund ta ketë të vështirë të empatizojë gratë që përballen me rrethana më komplekse. Nëse nuk e prek atë vetë; pse duhet të shqetësohet për të tjerat? Kjo në përgjithësi është ndjesia amerikane.
Me çdo vit që kalon, vizitat në shtëpinë time të origjinës duken më shumë si një udhëtim në një vend të huaj. E kaloj tërë kohën time në tokën e SHBA-së e mbushur me frikë se do të përfshihem në një aksident automobilistik ose do të kem një kist ovarian dhe do të mbledh faturat e spitalit aq ekstreme sa do të më shterrojnë kursimet e jetës.
Sa herë që i hedh një sy pasaportës sime amerikane, më kujtohet se për sa kohë që ajo do të mbetet në zotërimin tim, do të më duhet të paguaj taksa për një qeveri që më mirë do të më lejonte të vdisja, sesa të më lejonte t'i jepja fund një shtatzënie të rrezikshme për jetën. Ndërsa Trump bëri komente të shkurtra gjatë fushatës së tij për përfundimin e taksimit të dyfishtë për rezidentët e huaj, ekspertët ekonomikë paralajmërojnë se nuk ka gjasa që premtimi të realizohet. Duke pasur parasysh listën e gjatë të premtimeve të thyera të fushatës nga mandati i tij në vitin 2016, nuk ka gjasa të ndodhë ndryshe. Heqja dorë nga shtetësia është një mendim që më ka shkuar në mendje më shumë se një herë. Megjithatë, kjo vjen me koston e të mos mundurit të vizitoj familjen time pa vizë.
Shumë kanë frikë se fitorja e Trump do të inkurajojë ekstremistët e ekstremit të djathtë që grumbullojnë mbështetje në të gjithë Evropën. Partia ultra-konservatore italiane Frateli D`Italia, e cila mori pushtetin në vitin 2022 pasi fitoi 26% të votave, tashmë ka hequr dorë nga të drejtat riprodhuese duke u dhënë aktivistëve kundër abortit të drejtën ligjore për të hyrë në klinika dhe duke e bërë të paligjshme aksesin në shërbimet e surrogacisë. brenda ose jashtë Italisë. Nacionalizmi madje mund të shënojë fundin e Bashkimit Evropian, duke e kthyer të gjithë kontinentin me dekada prapa dhe duke çuar në një kolaps katastrofik ekonomik.
Experts further predict that as Trump's economic policies raise consumer prices and interest rates in the United States, they will wreak havoc on the European economy as well. The end of America's fight against the climate crisis is a dark omen for the rest of the world, which is felt acutely now in Spain, as the entire country suffers from the loss of more than 200 lives in historic floods linked to global warming. .
Friends from Ukraine, Gaza and Lebanon ask me why my country has turned its back on them as they face invasions and genocide led by dictators expected to be granted even more autonomy by the Trump administration. I wish I had an answer.
Four years after leaving the US, I find myself right back where I started: reeling from the impact of an American sociopolitical crisis. But this time is different. I no longer feel that I can overcome the crowd of 77 million people who voted in favor of racism, misogyny, violence and corruption. All I can do is join the rest of the world in preparing for what comes next.
*Lisa Bernardi is a freelance writer specializing in personal finance and international relocation. Lisa's multifaceted professional life often takes her around the globe; she has lived in four countries, speaks three languages and has two international degrees. She is currently in Barcelona .
