Histori Personale

Në vend që të thosha ‘Po’, kalova një vit të jetës sime vetëm duke thënë ‘Jo’ dhe ja çfarë mësova

Në vend që të thosha ‘Po’, kalova një vit

‘Jo’ është fjala më e thjeshtë që ekziston. Vetëm dy shkronja, artikulohet lehtësisht. ‘Jo’ është fjala e parë që mësojnë fëmijët e vegjël. E përdorin shpesh dhe e dëgjojnë shpesh kur janë të vegjël, por me rritjen përdorimi i kësaj fjale bëhet edhe më i vështirë.

Kur një kamerier të pyet në restorant: A të shijoi ushqimi? Ti me siguri nuk i thua kurrë “Jo”.

Edhe kur një parukiere të nxjerr pasqyrën përpara dhe të pyet: Të pëlqejnë flokët? Nuk i thua kurrë “Jo”.

Dhe nëse e ke të vështirë t`i thuash “Jo” gjithë këtyre të panjohurve, çfarë ndodh në jetën e përditshme, me njerëzit e afërt? Me ta është akoma më e vështirë.

Kjo është arsyeja pse në vitin 2017, fillova vitin tim të “Jo”-së. Unë kisha një rregull, që nëse do të doja të thosha jo, do ta thoja pa u justifikuar.

Para këtij vendimi njihesha si njeriu që nuk dija të thosha “Jo”.

Herën e parë, 6 ditë pasi kisha marrë këtë vendim me telefonuan miqtë e mi dhe më ftuan në disko. I thashë “Po” dhe kur mbylla telefonin e kuptova çfarë kisha bërë. I telefonova mbrapsht që i thashë “Jo”.

Pasi mbylla telefonin një listë dyshimesh me pushtuan. A do mërziteshin? A do më ftonin më? Çdo pyetje që i bëra vetes lidhej me ata, po për veten? Unë a doja të shkoja? Jo, thjesht meqë më ftuan.

Kur mësoni të përdorni fjalën “jo”, “po”-ja juaj ka më shumë kuptim.

Disa miq hynë shpejt në lojë dhe nuk më bënin presion. Të tjerët e kishin më të vështirë për ta pranuar.

Disa donin të tërhiqesha nga vendimi që kisha marrë. Por e kuptuan shpejt që nuk kishte kthim pas.

Ishte një vit i gjatë dhe disa miqësi i mbijetuan kësaj sfide, të tjera jo. Por ndërsa kisha momente humbjeje të njerëzve që nuk ishin më në jetën time, kuptova se po bëja gjënë e duhur sepse veprimet e mia thjesht po nxirrnin në pah problemet që tashmë kishin ekzistuar.

Kur u riktheva në normalitet, njerëzit e dinin se unë dilja me ta vetëm kur vërtet doja të dilja dhe filluan ta vlerësonin më shumë praninë time. Askush s`më merrte më për të mirëqenë.