5 mite për fëmijën e vetëm që ka ardhur koha për t'i hedhur poshtë
E Shtunë 6 Gusht 2022, 19:49
TiranaPost
Në një botë ku niveli i lindjeve vazhdon të prekë nivelet më të ulëta historike dhe përqindja e çifteve që qëndrojnë vetëm me një fëmijë rritet në mënyrë dramatike (në Itali pothuajse 50% e familjeve përbëhen nga tre persona), është e një rëndësie thelbësore që besimet e rreme në lidhje me fëmijët e vetëm të hidhen poshtë. Ka të paktën pesë mite që duhen hedhur poshtë.
Fëmijët e vetëm janë fëmijë të vetmuar dhe të izoluar.
Mund t'i ndodhë kujtdo qoftë edhe në familjet më të mëdha që njerëz të caktuar të ndihen vetëm. Duhet pasur kujdes për të bërë dallimin midis të qenit i vetmuar dhe të qenit vetëm: mund të ndiheni të vetmuar edhe nëse jeni të rrethuar nga njerëz, qofshin ata vëllezër apo miq. Për më tepër, perceptimi ynë për vetminë nuk zhvillohet vetëm në familje, por edhe përmes të gjitha marrëdhënieve shoqërore që një person ndërmerr në jetën e tij, në çdo kontekst.
Ata janë agresivë.
Është një besim i përhapur se fëmijët e vetëm rriten si të llastuar, të aftë për të shkaktuar zemërim nëse nuk e marrin atë që duan menjëherë. Sipas disa studimeve, një fëmijë i vetëm mund të jetë, përkundrazi, më bashkëpunues dhe më pak konkurrues, për shkak të mungesës së krahasimeve dhe xhelozive të vazhdueshme me vëllezërit e motrat.
Ata janë më të varur.
Njerëzit shpesh priren të besojnë se një fëmijë i vetëm është shumë më i varur nga prindërit sesa dikush me vëllezër e motra. Të jesh fëmija i vetëm në familje mund të nënkuptojë të kesh më shumë vëmendje dhe kujdes nga prindërit dhe të kesh pritshmëri më të larta mbi supet e tyre. Megjithatë, në të njëjtën kohë, mungesa e pikave të tjera të referencës, siç mund të jetë një vëlla, i bën fëmijët e vetëm të bëhen më shpejt të pavarur, duke mësuar të kuptojnë botën pa llogaritur ndihmën e askujt tjetër.
I duhet më pak kohë për t'u rritur dhe maturuar.
Fëmijët e vetëm rriten në një mjedis familjar vetëm me të rritur, pa fëmijë të tjerë. Kjo mund ta bëjë fëmijën të adoptojë sjellje dhe gjuhë më të ngjashme me atë të të rriturve, duke u shfaqur kështu më i pjekur se bashkëmoshatarët e tij. I takon prindërve të sigurojnë që fëmija të ketë mundësi të ketë sa më shumë kontakte me fëmijët e tjerë, ta bëjnë të ketë marrëdhënie të barabarta dhe ta ndihmojnë të zhvillojë të gjitha aftësitë e tij duke ndjekur hapat e duhur.
Ata janë jashtëzakonisht të ndjeshëm.
Përsëri, ky është një përgjithësim, i cili nuk mund të jetë i saktë për të gjithë fëmijët, sepse të gjithë rriten dhe veprojnë ndryshe. Ajo që mund të ndodhë është që një fëmijë i vetëm mund të reagojë më fort ndaj situatave të caktuara sesa një fëmijë me vëllezër e motra, veçanërisht kur bëhet fjalë për ndjenjat e njerëzve të tjerë. Sidomos kur bëhet fjalë për prindërit, me të cilët një fëmijë i vetëm zakonisht ka një lidhje shumë të ngushtë. Por nuk është e sigurt që të gjithë fëmijët adoptojnë të njëjtën sjellje, përkundrazi.
