Ka njerëz që i largojnë bisedat nga tema të caktuara, fshehin detajet kryesore, ose ndonjëherë thjesht gënjejnë.
Psikologët dhe profesorët e psikologjisë, kanë zbuluar zakonet e gënjeshtarëve.
1. Janë manipulues natyralë.
Gënjeshtarët e mirë nuk janë nervozë për manipulimin e të tjerëve; përkundrazi, ata janë të sigurt, dominues dhe të relaksuar ndërsa shfrytëzojnë të tjerët.
2. Ata janë aktorë të mëdhenj.
Gënjeshtra është një lojë e projektimit të një versioni specifik të vetes në botë. Gënjeshtarët e mirë dalin në skenë dhe luajnë rolin e një personi të ndershëm.
3. Janë të aftë në shtirjen e emocioneve.
Pavarësisht nëse shprehin lumturi, habi, trishtim apo përbuzje, gënjeshtarët e mirë mund të rrudhin vetullat, të ngrenë vetullat ose të nxjerrin dhëmbët duke qeshur në mënyra bindëse që përgënjeshtrojnë emocionet e tyre të vërteta.
4. Janë të përgatitur për gënjeshtrën.
Ata bëjnë prova dhe planifikojnë. Një rrëfim i përgatitur dhe i organizuar mirë e bën një gënjeshtër të duket e natyrshme.
5. Ata flasin aq pak sa duhet.
Sa më shumë që një person flet, aq më shumë ai ofron detaje që mund ta bëjnë të besueshme gënjeshtrën. Gënjeshtarët efektivë thonë mjaftueshëm për t'u besuar, por jo më shumë.
6. Janë krijues.
Kur merret në pyetje, nuk e di kurrë se cila pyetje do të vijë më pas, kështu që aftësia për të krijuar një version realist, por të rremë të realitetit është i domosdoshëm.
Të talentuarit me aftësinë për të shpikur ide të reja janë më të suksesshmit.
7. Mendojnë shpejt.
Njerëzit që marrin shumë kohë për t'u përgjigjur ose përdorin papritmas fjalët mbushëse të kohës, të tilla si "um" dhe "uh", nuk tingëllojnë të besueshëm.
8. Kanë memorie të mirë.
Kur njerëzve të ndershëm u kërkohet të tregojnë një histori në dy raste të veçanta, ata rindërtojnë një kujtim të asaj që ndodhi. Megjithatë, kujtesa është e papërsosur, kështu që ritregimi i tyre shpesh zhvendoset dhe ndryshon nga një rast në tjetrin.
Kurse qëllimi i gënjeshtarëve është që të kenë zero ndryshim midis ritregimeve.
9. Ata janë dëgjues të mirë.
Ata marrin pulsin e audiencës së tyre, duke kuptuar kur dëgjuesit e tyre duan më shumë informacion, kur janë të kënaqur, kur fillojnë të bëhen të dyshimtë dhe kur duhet të ndryshohet tema.
