25 Rreshtat e Mirës

Dogs in the south for the day

Dogs in the south for the day

By Mira Kazhani/ There is no worse news than when a child dies. Whenever there are such events, we all become empathetic and live with the tragedy, as happened today with the little girl who lost her life when a speedboat - they say - went out of control, taking the life of a 7-year-old on vacation, on the most happy For a child, there is nothing that compares to being at sea. They love the sea as much, perhaps in a fairy tale world, as the fish themselves.

The tragic event of Himara, which turned a little girl into a mermaid for life, has behind it a river of reasons related to irresponsibility, which is institutional and then human. First of all, let's talk about ourselves! We are not bad people! Or we are as bad as Italians, Greeks, Swedes and Americans or Spaniards. Every nation has a government, schools, models, artists, singers, journalists, teachers and youth who follow the spirit and laws of their country. Peoples coexist among rules, laws, policemen, politicians, teachers, etc.

If you are in an environment where everyone acts as they want, where they control them as they want, you no longer measure where the rule begins. It is difficult to even understand what is being done wrong, because it is so wrong, as we are used to, and the comparison with other environments shakes us and reminds us that no, it is not done like this. The world has rules, just like August and January. There are also accidents or tragedies, for this world are all good and bad.

In fact, when it comes to control, self-control, rules, discipline... Albania, unfortunately, is still not the right place. Tragedies happen everywhere, mistakes, accidents, deviants, criminals and sick minds kill in developed Europe. In America, before a tear has dried, another madman is designing a children's school to be filled with guns.

Në Neë-York, një shoqe që jeton atje, më tha se nuk para e merr metronë në orët e vona, sepse ka shumë të sëmurë në rrugë dhe çdo ditë ka ngjarje të rënda. Epo ironike, por ja që në Shqipëri nuk duket të kemi kështu fenomenesh, të paktën jo në masë. Pse? Jemi vend i vogël dhe njerëzit nuk janë aq të vetmuar apo të sfiduar nga mbijetesa dhe konkurrenca e kapitalizmit.

Një lloj dembelizmi, apatie ekonomike, ku gjithmonë një nga familja mban edhe tjetrin, atë të dobëtin. Ai zinxhiri empatik i familjes këtu, që ende funksionon… Prodhojmë më pak individë të sëmurë që veprojnë në izolim - opinion i pambështetur në ndonjë studim.

Problemi i asaj Shqipërisë që e duam të gjithë, edhe ata që e shajnë, edhe ata që i ikin, edhe ata që e mbrojnë, promovojnë dhe ata që me arrogancë apo injorancë e vrasin nga pak çdo ditë, këta të fundit e shtrydhun si limon duke i shijuar pa pikë rregulli bukuritë e saj, liritë, detin, malet, dhe sidomos falë mendjelehtësinë institucionale. Për ata ky është vendi më komod në botë. Për të tjerët, që absolutisht janë shumicë, qytetarë të ndershëm e të mirë, është atdhe, atdhe që ndonjëherë i kthen vogëlushet në sirena, familjet në zi, pushimet në skenë krimi. Atdheu është dhimbje, dhimbje - si në poezinë e famshme të Fatos Arapit.

Pse është Jugu kaq i kritikuar, kaq polarizues? Sa i bukur, bukuri që të çmend, aq nervoz dhe përjashtues përherë e më shumë.

Pak a shumë të gjithë e kemi parë diellin jashtë vendit dhe atje ka edhe më shumë skafe, jahte, korçera, motora uji, por atje nuk ndodh kaq lehtë gjëma në breg, si tek ne. Para dy javësh isha në Palasë dhe “u kënaqa” me erën e benzinës dhe barishtet nga skafet deri në breg. Zero rregulla! Vetëm çmimet janë të menduara mirë me rregullin shumëzoje me tre. Një vezë 8 mijë lek të vjetra, por që nuk u porosit. Jo pa arsye shqiptarët (ata të Atdheut) e kanë braktisur Jugun, jo se nuk e duan, aq më pak se nuk e meritojnë, por ai sot është pronë e të pasurve dhe fëmijëve të të pasurve dhe ti e gjen veten të përjashtuar që kur kupton se s`mund të porositësh as një vezë për mëngjes dhe largohesh me bindjen se nuk ke dëshirë të kthehesh më. Edhe pse në Jug duhet të kthehemi, sepse është deti i të gjithëve e për të kanë luftuar të parët tanë, jo këta bujtësit zengjinë të rinj.

Dhe po, le të ketë zona të shtrenjta, sepse mund të kemi një turizëm elitar, siç duhet me pas edhe turizëm të thjeshtë, për të gjithë. Asnjë lloj “dolçe vita” nuk e justifikon shkeljen e rregullave. Krimi nis që nga çmimi i një veze sy, e për të vazhduar më pas me arrogancën që duket si mënyrë pushimesh, që çon deri në fatalitete.

Një ngjarje tragjike është aksidentalisht një moment për të parë realitetin në sy! Shqipëria është një vend i mahnitshëm për të pushuar, njerëzit janë të dashur dhe europianë. Mes nesh ka bar të keq, si kudo. Ka trafikantë si në Spanjë, Amerikë e Itali, por çelsi është tek imponimi i disa normave që bota e ka provuar që zbatohen vetëm me institucione të forta.